Despite having so much to offer, most travellers still use Mukdahan solely as an overnight transit point before heading over to Laos or further into Thailand, but the city is well worth a couple of days if you've got the time. Mukdahan lacks the tourist-oriented cafes and travel shops found in more popular destinations, but the welcoming locals make up for that.
Although it still doesn't have the busy feel of larger Isaan cities like Khon Kaen orUbon Ratchathani, Mukdahan continues to grow and prosper after the 2007 opening of the Second Thai-Lao Friendship Bridge and the bridge border crossing that came with it. With around 50,000 people calling the city home, Mukdahan is relaxed but not too sleepy. It offers a pleasant balance of old school Isaan charm and modern facilities.
Thanks to its location across the river from Laos and only 240 kilometres from the Vietnam border (not too far from Hue, Da Nang and Hoi An), Muk is also something of a common ground in Indochina -- expect to see cars with yellow Lao license plates cruising the streets and to find almost as many restaurants serving Vietnamese food as Thai. Historically, the area was home to several small tribes that have, for the most part, since assimilated into greater northeastern Thai culture. History and anthropology buffs will enjoy the well put together display on Mukdahan's past at Mukdahan Tower.
Crossing the border
The border crossing with Laos via the Friendship Bridge 2 can be reached by local bus from Mukdahan bus station for 45 baht, a fare that gets you all the way to Savannakhet's bus station. You can also take a tuk tuk to the bridge for around 100 baht depending on your bartering skills, but be warned that you'll still need to pay the 45 baht for the bus to take you across the bridge itself as it's no longer possible to walk. If you have your own transport, long-term parking is available right at the border for 100 baht per day for cars and 40 baht per day for motorbikes.
The crossing is open 06:00 to 22:00 daily and it's usually quiet compared to other crossings in the region. Occasionally you'll get stuck behind a busload of Thais heading to the casino on the Lao side, but even then, wait times are scarcely longer than 20 minutes at either Thai or Lao immigration.
After passing through Thai immigration, you'll need to get on the bus, cross the bridge, then get off to pass Lao immigration. If you don't already have a Lao visa, most nationalities can obtain a visa on arrival for around 1,500 baht; we say "around" because Laos charges Canadians, for example, a slightly higher visa rate than Americans or Australians. Whatever the actual cost, it's wise to bring plenty of change so you'll have the exact amount. Application forms are available at the border so all you need is one passport size photo.
Once through Lao immigration, you can re-board the bus for the ride to the bus station in Savannakhet or pay a tuk tuk 100 to 200 baht -- again dependent on your bartering skills for a ride to the accommodation of your choice. Tuk tuks are happy to accept Thai baht or US dollars, but be warned that they usually try to push travellers into staying at hotels that offer them commissions.
The above process is, more or less, reversed in its entirety if coming from Laos and most nationalities will be stamped into Thailand for 15 days visa-free if they don't already have a Thai visa.
________________________________________________________
At the northern tip of the riverside promenade is the immigration office, from where Songnang Sathit Road shoots due west. This is where you'll find Mukdahan's excellent night market, which comes to life on a stretch of Songnang Sathit that's closed to traffic every evening from 17:00. The city pillar shrine and a large but rather uninteresting park are also found here, and the locals all seem to converge on this strip every evening to eat and chat as the sun goes down.
Samut Sakdarak Road runs parallel to the river and is the main north to south thoroughfare through town. Here you'll find several restaurants and hotels, as well asMukdahan Tower towards the southern end of town. If you continue south on Samut Sakdarak you'll hit Phu Pha Thoep National Park after 15 kilometres.
Towards its northern end, Samut Sakdarak meets Mukdahan's main east to west running thoroughfare, Phithak Phanomkhet Road, at a roundabout with a broken fountain at its centre just west of the river. A smidge west of the roundabout you'll first see the post office, then a large tourist info centre, then Mukdahan hospital. Internet and printing are available a tad further west on the southern side of Phithak Phanomkhet at nondescript NP Games and Net. Internet is also available in the lobbies of Huanam Hotel and Riverfront Hotel.
Continue west on Phithak Phanomkhet and you'll pass through another area that feels a bit like a downtown, although only with local style shops and restaurants, before hitting Route 212. Head southwest on 212 and you'll pass through nothing but rice fields and tiny villages for a long, long time -- the closest proper city in this direction is Amnat Charoen 85 kilometres away. Take 212 northeast and you'll pass the bus station, a Big C supermarket and several car dealers before reaching the entry road to the Thai-Lao Friendship Bridge 2 after about 10 kilometres. Continue northwards from here for 50 kilometres and you'll reach That Phanom.
Although Mukdahan hospital is the most centrally located, the better Mukdahan International Hospital is just south of town on Samut Sakdarak Road just before you reach Mukdahan Tower. The police station is also nearby just off Samut Sakdarak Road and is clearly marked with signs. Banks are scattered around town, including several ATMs on Songnang Sathit Road, where the night market sets up. An ATM is also found on the Thai side of the Friendship Bridge 2.
________________________________________________________
จังหวัดมุกดาหาร
เป็นจังหวัดชายแดน
อยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ห่างจากกรุงเทพมหานครประมาณ 642
กิโลเมตรห่างจากจังหวัดนครราชสีมา 410 กิโลเมตร เดิมเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดนครพนม ด้านตะวันออกเป็นที่ราบสลับป่าไม้
ด้านตะวันตกเป็นผืนป่าบนทิวเขาภูพาน
ด้านตะวันออกมีแม่น้ำโขงทอดยาวกั้นพรมแดนระหว่างประเทศไทยกับลาว
อุทยานแห่งชาติ ภูผาเทิบ
ตั้งอยู่ที่ ต.นาสีนวน อ. เมืองมุกดาหาร จ. มุกดาหาร 49000 โทรศัพท์ 042 60 1753 เทิบภาษาอิสาน หมายถึง "เพิง" คือลักษณะของหินที่วางทับซ้อนกันลักษณะเป็ฺ็นเพิง(เพิงหมาแหงาน)
ลักษณะภูมิประเทศ
สภาพภูมิประเทศประกอบด้วยภูเขาสูงชันหลายเทือกเขาติดต่อกัน คือ ภูนางหงษ์ ภูถ้ำพระ ภูหลังเส ภูหินเทิบ ภูหมากยาง ภูโป่ง ภูมโน มียอดเขาภูจอมศรีเป็นยอดเขาที่สูงที่สุด คือ สูงประมาณ 420 เมตรจากระดับน้ำทะเล มีสภาพเป็นภูเขาหินตลอดทั้งมีหินกว้างยาวและหินทับซ้อนกันในรูปต่างๆ หน้าผาสูงชัน และดินส่วนใหญ่เป็นดินปนทราย เป็นแหล่งกำเนิดของแม่น้ำหลายสาย เช่น ห้วยตาเหลือก ห้วยสิง ห้วยสะพาย ห้วยเรือ ห้วยบอน ห้วยช้างชน ห้วยไค้ และห้วยมะเล เป็นต้น
สภาพภูมิประเทศประกอบด้วยภูเขาสูงชันหลายเทือกเขาติดต่อกัน คือ ภูนางหงษ์ ภูถ้ำพระ ภูหลังเส ภูหินเทิบ ภูหมากยาง ภูโป่ง ภูมโน มียอดเขาภูจอมศรีเป็นยอดเขาที่สูงที่สุด คือ สูงประมาณ 420 เมตรจากระดับน้ำทะเล มีสภาพเป็นภูเขาหินตลอดทั้งมีหินกว้างยาวและหินทับซ้อนกันในรูปต่างๆ หน้าผาสูงชัน และดินส่วนใหญ่เป็นดินปนทราย เป็นแหล่งกำเนิดของแม่น้ำหลายสาย เช่น ห้วยตาเหลือก ห้วยสิง ห้วยสะพาย ห้วยเรือ ห้วยบอน ห้วยช้างชน ห้วยไค้ และห้วยมะเล เป็นต้น
1. กลุ่มหินเทิบ
การเกิดกลุ่มหินเทิบจากอดีตจนถึงปัจจุบัน ซึ่งเป็นที่มาของประติมากรรม
ธรรมชาติเหล่านี้ล้วนเกิดจากการกัดเซาะของฝน น้ำ ลมและแสงแดด ผ่านกาลเวลามาถึง
120-95 ล้านปีทำให้กลุ่มหินเหล่านี้มีสภาพแตกต่างกันตั้งวางอยู่บนลานหินอันกว้างไกล
สุดลูกตาและมีป่าไม้นานาพันธุ์ขึ้นไปตามรอบๆบริเวณลานหินเหล่านี้ช่วงหน้าฝนก็จะมีวัชพืชขึ้นอยู่เป็นหย่อมๆ
ใหญ่บ้างเล็กบ้าง ช่วงปลายฝน ต้นฤดูหนาวนั้น จะมีวัชพืชผลิดอกบานสะพรั่ง หลากหลายสี สวยงาม
อย่างยิ่งเรียงกลุ่มก้อนหินเหล่านี้เรียงซ้อน ซ้อนทับกันเป็นกลุ่มก้อนวิจิตรพิศดาร สวยงามแปลกตาดุจดังประติมากรรมของนักจิตกรชั้นเอกมาจัดตั้งไว้
สร้างความประหลาดใจและประทับใจ
ให้กับผู้ที่มาเยือนเป็นอย่างยิ่งแต่ล่ะกลุ่มก้อนมีลักษณะ
แตกต่างกันออกไปไม่ซ้ำแบบกันบางก้อน บางกลุ่ม
ก็คล้ายเจดีย์ของจอมยุทธจากเมืองจีน บ้างก็เหมือน เห็ด,วัวกระทิง
บ้างก็เหมือนคน,เต่าและสัตว์ต่างๆนานาแล้วแต่จินตนาการของแต่ละคนที่ไปเยี่ยมเยียน
กลุ่มหินประติมากรรมชั้นเอกของธรรมชาติ เหล่านี้
มีความคงทนของชั้นหินที่แตกต่างกันก็เนื่องจากการประสานของเนื้อทรายแตกต่างกัน
หินทรายชั้นบนที่คงทนมีสีเนื้อหินเป็นสีน้ำตาล
มีส่วนประกอบที่เป็นซิลิกาและเม็ดกรวดมาก ส่วนหินทรายชั้นต่ำลงมาที่ไม่คงทนมีสีของเนื้อหินเป็นสีขาวจะมีส่วนผสมของคาร์บอเนตมาก สภาพของธรณีวิทยา บริเวณกลุ่มหินเทิบประกอบด้วยหินชั้นของหมวดหินเสาขัวและกลุ่มหินภูพานของกลุ่มหินโคราชมีการลำดับชั้นหินอยู่ในมหายุคมีโซโซอิค ประกอบด้วย
หินโคลน หินทราย หินทรายแป้ง และหินกรวดมนหนาประมาณ 200 เมตร
2. ลานมุจลินท์
เป็นลานหินเรียบทอดยาวกว้างไกลต่อจากกลุ่มหินเทิบ
โดยมีป่าเต็งรังแคระล้อมรอบให้ความงดงามกลมกลืนกับธรรมชาติอีกรูปแบบหนึ่ง มีพันธุ์ไม้พุ่มจำพวกข่อยหิน
นางฟ้าจำแลง อ้นเหลืองและกระโดนดาน
เป็นส่วนประกอบจุดเด่นของที่นี้ที่ไม่ควรมองข้ามคือกลุ่มดอกหญ้าของสังคมพืชขนาดเล็ก
เช่น สร้อยสุวรรณา หยาดน้ำค้าง หนาวเดือนห้า ดาวรวมดวงและดุสิตา
ซึ่งจะออกดอกบานสะพรั่งหลากสีคละเคล้ากัน เช่น สีม่วง สีขาว สีทอง
โดยจะออกดอกในช่วงเดือนตุลาคม-ธันวาคม ของทุกปี รอบๆกลางลานแห่งนี้ยังมีไม้เต็งรังขึ้นอยู่มากมายและจะผลิดอกในเดือน ธันวาคม
ถึงมากราคา ของทุกปี จะมีกลิ่นหอมทั่วลานและป่าเขาไปทั่วทั้งบริเวณและสามารถมองเห็นทัศนียภาพแม่น้ำโขง -
สาธารณะประชาธิปไตยประชาชนลาวได้ด้วย
3.น้ำตกวังเดือนห้า
คำว่า "วัง"
ในที่นี้ภาษาอิสานใช้เรียกกับแหล่งน้ำที่มีลักษณะเป็นแอ่งน้ำขังเป็นเวิ้งวัง
เป็นน้ำตกขนาดเล็กเกิดจากสายธาร ที่ไหลผ่านลานหินมุจลินท์
ภายในน้ำตกประกอบไปด้วยแอ่งหิน หุบหิน โขดหิน นักท่องเที่ยวนิยมไปชมทัศนียภาพและเล่นน้ำตกในฤดูแล้ง
จะมีบ่อน้ำซับไหลหล่อเลี้ยงพืชพันธุ์และสัตว์ป่า
________________________________________________________
หอแก้วมุกดาหาร
หอแก้วมุกดาหาร (อังกฤษ: Ho Kaeo Mukdahan) หรือหอแก้วมุกดาหารเฉลิมพระเกียรติกาญจนาภิเษก คือ หอสังเกตการณ์ที่มีความสูง 65.50 เมตร สร้างขึ้นใน พ.ศ. 2539 ในพระราชพิธีฉลองสิริราชสมบัติครบ 50 ปี ตั้งอยู่บนถนนมุกดาหาร - ดอนตาล ห่างจากอำเภอเมือง 2 กิโลเมตร เปิดให้เข้าชมทุกวัน เวลา 08.00 น. -18.00 น. บัตรเข้าชมคนละ 20 บาท ส่วนฐานของหอเป็นอาคารทรง 9 เหลี่ยม ตัวอาคารแบ่งออกเป็นส่วนต่างๆ ดังนี้
ชั้นที่ 1 เป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะและวัฒนธรรม แสดงเครื่องมือเครื่องใช้ในการดำเนินชีวิตของชาวบ้าน
ชั้นที่ 2 เป็นการจัดนิทรรศการประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของ 8 ชนเผ่าในจังหวัดมุกดาหาร ได้แก่
- ไทยข่า
- ไทยกะโซ่
- ไทยกะเลิง
- ชาวไทยอีสาน
- ไทยย้อ
- ไทยแสก
- ไทยกุลา
- ชาวผู้ไทย
ชั้นที่ 3-5 เป็นส่วนแกนของหอคอย
ชั้นที่ 6 เป็นหอชมทัศนียภาพ 360 องศา
ชั้นที่ 7 เป็นลูกแก้วมุกดาหาร ประดิษฐานพระพุทธรูปเนื้อเงินแท้ เรียกว่า พระพุทธนวมิ่งมงคลดาหาร และพระพุทธรูปประจำวันเกิด
หอแก้วมุกดาหารเป็นหอคอยสูงที่ทันสมัยแห่งหนึ่ง และเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของจังหวัดมุกดาหาร มีความสูงจากระดับพื้นดินถึงระดับหอชมทัศนียภาพ 50 เมตร และถึงยอดลูกแก้วมุกดาหาร 15 เมตร รวมความสูงทั้งสิ้น 65.50 เมตร มีทั้งหมด 7 ชั้น ฐานหอแก้วมุกดาหาร มีลักษณะเป็นอาคาร 2 ชั้น ทรง 9 เหลี่ยม เส้นผ่าศูนย์กลาง 40 เมตร มีทางขึ้น 3 ทาง แกนหอคอย ตั้งแต่ชั้น 3-5 สูง 39.6 เมตร มีช่องลิฟต์และบันไดเวียนสำหรับอำนวยความสะดวกแก่ประชาชนในการขึ้นชมทัศนียภาพโดยมีชานพักเป็นช่วงๆ เส้นผ่าศูนย์กลางตัวแกนหอคอย 6 เมตร เส้นผ่าศูนย์กลางช่องลิฟต์ 3 เมตร ส่วนบนสุดจะเป็นหอชมทัศนียภาพโดยมีเส้นผ่าศูนย์กลาง 18 เมตร สามารถทัศนียภาพและวิวทิวทัศน์รอบตัวเมืองมุกดาหาร และแขวงสะหวันนะเขต สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ส่วนลูกแก้วมุกดาหารมีลักษณะกลมสีขาวหมอกมัว ตรงกับ ลักษณะแก้วมุกดาหาร ซึ่งเป็นหนึ่งในนพรัตน์ 9 ประการในตำนานของไทย ภายในลูกแก้วมุดกาหาร เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปเนื้องเงินแท้บริสุทธิ์ผสมทองคำปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง 50 ซ.ม. (20 นิ้ว) และพระพุทธรูปประจำวันเกิดต่าง ๆ ทั้ง 7 วัน เพื่อให้ประชาชนกราบไหว้ สักการะบูชา
